Możesz uznać ten artykuł za „część drugiej” programów wiersza poleceń do codziennego użytku w artykule Linux, które napisałem kilka dni temu. Chodzi o to, aby uzyskać krok po kroku, aby uzyskać, użytkownik, biegły na wierszu poleceń i stać się materiałem zazdrości dla znajomych. Wybrany przez to rozkład jest Ubuntu, ale te polecenia, które mają zostać ujawnione, będą działać na każdym innym systemie Linux, które możesz napotkać, i zostaniesz ostrzeżony, gdy są wyjątki. To, co otrzymasz, to jak wykonywać różne zadania za pomocą linii poleceń. Jedną z zalet jest to, że możesz użyć tych poleceń, niezależnie od środowiska stacjonarnego lub ich braku. Musisz mieć minimalną bazę wiedzy Linuksa dla tego artykułu, więc przejdź do terminali i zacznijmy.

Zadania

Powodem, dla którego możesz chcieć przejść do wiersza poleceń, może być przymus (Twój sterownik graficzny rozpoczął Driver, postanowił zaprzestać pracy nagle) lub, lepiej, ponieważ nie chcesz polegać na narzędziach specyficznych dla dystrybucji, które oferuje Ubuntu. Lub wcale nie masz GUI, ponieważ chcesz zainstalować serwer Ubuntu i… GUIS i serwery nie mieszają tak dobrze. Nie chcesz być w sytuacji, gdy pozbawiasz graficznego interfejsu użytkownika i zaczynasz panikować, ponieważ nie masz pojęcia, jak coś zrobić na wierszu poleceń. Ten artykuł jest tutaj, aby Ci pomóc.

Konfigurowanie sieci przewodowych i bezprzewodowych

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​jest to jeden z najczęstszych scenariuszy, gdy nowy użytkownik zaczyna się pocić przed terminalem: musisz uruchomić system i zdać sobie sprawę, że nie masz skonfigurowanego połączenia internetowego. Co robić i od czego zacząć? Polecenie, którego szukasz ifconfig, I oczywiście polecam przeczytanie tej strony ręcznej. Ale to, co tutaj przeczytasz, powinno wystarczyć, aby wstać i uruchomić, chyba że masz jakiś egzotyczny sposób na połączenie ze światem zewnętrznym. Najpierw zobaczmy, czy Twoja karta sieciowa (zaczniemy od sieci przewodowej) jest rozpoznawana przez system:

 # ifconfig -a 

Zobaczysz przynajmniej interfejs LO, który oznacza lokalne, ale będziesz musiał zobaczyć wpis ETHX, aby móc połączyć się z sieciową siecią. Jeśli nie masz szans na to, że karta Ethernet nie jest obsługiwana (jeszcze!) przez jądro Linux lub że potrzebuje pewnego rodzaju oprogramowania do pracy. Ponieważ jesteś świadomym użytkownikiem komputera, wiesz, jaką masz kartę, więc wyszukiwanie Google takie jak „$ card_type ubuntu oneiric 11.10 ”lub podobne przyniosą wyniki, które pomogą Ci wiedzieć, czy twoja karta ma szansę. Jeśli nie, możesz otrzymać kartę sieciową podłączoną do USB (szczególnie dobre dla laptopów) lub jedną połączoną PCI (dla komputerów stacjonarnych/serwerów/stacji roboczych). Teraz, gdy masz działającą kartę Ethernet, zobaczmy, jakie masz połączenie i spraw, aby to już działało. Skontaktuj się z administratorem/przyjaznym sąsiadem ISP/sieci, aby zobaczyć, jakiego rodzaju połączenie z Internetem masz. Porozmawiamy o najczęściej używanych scenariuszach.

Jeśli masz połączenie DHCP (obecnie bardzo powszechne), to ustawiasz się wcześniej niż myślisz. DHCP oznacza dynamiczny protokół sterowania hostem i zasadniczo oznacza, że ​​automatycznie otrzymujesz adres IP. Jeśli korzystasz z menedżera sieci, z którą możesz sprawdzić nmcli nm, Nie musisz nic robić. Więc przez resztę tego artykułu zalecamy zapomnienie o NM, ponieważ porozmawiamy o „oldschoolowym” sposób. Polecenie potrzebne do DHCP w Ubuntu jest # Dhclient ETHX, Pamiętaj jednak, że inne dystrybucje używają DHCPCD zamiast Dhclient. Teraz, gdy wpiszesz powyższe polecenie ifconfig, powinieneś postrzegać interfejs ETHX jako bycie w górę i posiadanie adresu IP. Zawsze możesz przetestować swoją łączność, używając ping za pomocą zdalnego urządzenia, ale myślę, że już o tym wiedziałeś. Aby wprowadzić zmiany na stałe, edytuj/etc/sieć/interfejsy (to jest Ubuntu/debian specyficzne) i sprawić, że wygląda tak:

# Interfejs sieciowy LOOPBACK
# Nie usuwać!
Auto lo iface lo inet Loopback # podstawowy interfejs sieciowy zezwala na hotplug eth0 iface eth0 inet DHCP 

Teraz, gdy masz podstawową wiedzę na temat konfiguracji sieci w Linux, oto jak to zrobić, gdy masz ustalone połączenie IP. Tutaj użyjesz ifconfig, a polecenie będzie takie (ponownie, pamiętaj, aby skontaktować się z dostawcą sieci, aby uzyskać IP, transmisję i bramę):

 # ifconfig eth0 10.0.0.100 Mash Network 255.255.255.0 # Trasa Dodaj domyślnie GW 10.0.0.1 ETH0 

Pierwszy wiersz ustawia adres ETH0 (ETH0 jest pierwszym przewodowym interfejsem Ethernet) na 10.0.0.100 z masą sieci 255.255.255.0, a drugi ustawia domyślną bramę na 10.0.0.1 . Ale w przypadku stałego IP należy również określić serwer DNS, który zazwyczaj nie jest konieczne podczas pracy z DHCP. W tym celu po prostu otwórz /etc /resolv.conf i dodaj linię taką

Nazwa x.X.X.x # Jeśli coś jest nie tak z serwerem DNS Twojego dostawcy, wystarczy # użyj 8.8.8.8, Google's Free DNS 

Aby Twoje zmiany były trwałe, przejdź ponownie do/etc/sieci/interfejsy i zastąp sekcję ETH0 na coś takiego

AUTO ETH0 IFACE ETH0 INET Adres statyczny 10.0.0.100 Network 10.0.0.0 Mash Network 255.255.255.0 transmisji 10.0.0.255 bramy 10.0.0.1 

Jeśli masz połączenie PPPoE (protokół peer-to-peer przez Ethernet), podobnie jak wielu dostawców usług internetowych w USA (i nie tylko) (zwykle jeśli jesteś w domu i masz zainstalowany modem ADSL, używasz PPPoE), Dystrybucje pochodzące z Debiana, więc Ubuntu, również zaoferuj prostą aplikację o nazwie PPPOECONF, która skanuje koncentrator dostępu i zapyta o twoją nazwę użytkownika/hasło, które dał ci dostawca dostawcy dostawcy usług internetowych, i to jest cała oferta. Niemniej jednak wielu dostawców sprawia, że ​​użytkownicy konfiguracja ADSL, szczególnie w „alternatywnych” systemach operacyjnych, więc jeśli masz problemy, zalecam, aby zadzwonić.

Sprawy są trochę prostsze, jeśli chodzi o sieci bezprzewodowe, z kilkoma gotchami. Po pierwsze, założymy ponownie, że nie korzystasz z menedżera sieci, co zwykle wykonuje dobrą robotę w wykrywaniu sieci bezprzewodowych. Po drugie, zwłaszcza jeśli posiadasz laptop, użyj powyższego polecenia, aby sprawdzić, czy Twoja karta jest obsługiwana. W świecie kart Wi-Fi bardziej często potrzebuje oprogramowania układowego, więc karta będzie działać. Wyjście ifconfig -a powinien zawierać interfejs WLAN0 lub podobny, więc weźmy go stamtąd. Odpowiednik ifconfig dla przewodowego jest IWConfig dla bezprzewodowej, ale składnia różni się. Najpierw po prostu uruchom IWConfig bez żadnych argumentów. Na moim pulpicie bez Wi, widzę coś takiego:

lo bez rozszerzeń bezprzewodowych. ETH0 Brak rozszerzeń bezprzewodowych. 

To dobra droga, jeśli chcesz sprawdzić, czy Twój sprzęt jest w ogóle obsługiwany. Jeśli tak, zobaczmy, jak to skonfigurować. Wyjście IWConfig powinno pokazać interfejs bezprzewodowy, taki jak na przykład ATH0 (karty Atheros), oraz informacje o sprzęcie, takie jak ESSID, Szybkość transmisji, tryb itp. Możesz skanować routery bezprzewodowe w zasięgu z IWList:

 # iwlist Ath0 Scan 

Jednym z przykładów udanego skanowania jest taki:

Skan ATH0 zakończony: komórka 01 - Adres: 00: 13: 46: 1D: BC; 0E Essid: „XXX” Tryb: Częstotliwość główna: 2.437 GHz (kanał 6) Jakość = 49/94 Poziom sygnału = -46 DBM Poziom szumu = -95 DBM Klucz szyfrowania: W szybkości bitowej: 1 MB/S Szybkość przepływności: 2 MB/s Szybkość przepływności: 5 MB/s szybkość transmisji bitowej : 6 Mb/s Szybkość transmisji: 9 MB/s szybkość transmisji; 11 MB/s szybkość transmisji; 12 Mb/s; 18 MB/s szybkość transmisji; 24 Mb/s; 36 MB/s Tapet; 48 MB/s szybkość transmisji; 54 MB/s Dodatkowe BCN_INT = 100 

Jedną rzeczą, którą należy tutaj zapamiętać, jest to, że możesz spróbować połączyć się bezpośrednio za pośrednictwem dhclient, dostarczając ATH0 (lub nazwę interfejsu bezprzewodowego) jako argument. Jeśli skan znajduje więcej niż jeden router, użyj iWConfig (i ponownie, podręcznik robi cuda):

 # iwconfig ath0 essid xxx tryb $ tryb klucz $ klucz 

W świecie bezprzewodowego zwykle możesz zapomnieć o stałych problemach z adresem IP. Z tego możesz łatwo wywnioskować, jak skonfigurować DHCP z/etc/sieć/interfejsy i kartę bezprzewodową.

Ponowne uruchomienie sieci

Będą momenty, zwłaszcza po zmianie czegoś w konfiguracji sieci, kiedy będziesz musiał ponownie uruchomić sieć, co oznacza, że ​​ponowne unieruchomienie sprzętu i zastosujesz nowe ustawienia. Można to zrobić na dwa sposoby: jeśli nie korzystasz z menedżera sieci, jak w naszych przykładach powyżej, po prostu wpisz

 # /etc /init.D restart networking

Jeśli używasz menedżera sieci, polecenie jest

 # /etc /init.D/Network-Manager Restart

Konfigurowanie Gruba

Większość rozkładów Linux (niektóre godne uwagi wyjątki to Gentoo i Arch) przełączyły się na domyślnie Grub2, ubuntu, w tym Ubuntu. Jednak domyślne ustawienia nie są takie same wśród dystrybucji Grub2, więc podam ci kilka wskazówek i wskazówek, które mogą pomóc w skonfigurowaniu bootloadera do twojego smaku. Jedną z rzeczy, które mi się nie podobało, jest fakt, że Ubuntu domyślnie ukrywa menu, chyba że podwójnie uruchamiasz. Plik odpowiedzialny za ustawienia Grub2 to/etc/default/grub, a linia jest Grub_hidden_timeout = 0. Po prostu komentowanie tego osiągnie pożądany cel, o ile pamiętasz Update-Grub po jakiejkolwiek zmianie. Innym sposobem osiągnięcia tego jest zmiana 0 na dodatnią wartość reprezentującą sekundy, więc zostanie wyświetlony obraz Splash (bez menu). W tym przedziale czasowym naciśnięcie dowolnego klawisza da ci menu. Jeśli wartość jest pusta, menu będzie wyświetlane przez liczbę sekund równych wartości Grub_Timeout. Jeśli chcesz przekazać opcje do jądra, zmień grub_cmdline_linux. Pamiętaj, że wpłynie to również na tryb odzyskiwania. Jeśli chcesz przekazać opcje tylko do normalnej linii trybu, użyj Grub_Cmdline_Linux_Default. Mówiąc o trybie odzyskiwania, jeśli chcesz wyłączyć wyświetlanie linii trybu odzyskiwania dla każdego jądra, a tym samym o połowę liczbę wyświetlaczy linii jądra, istnieje opcja boolean, E.G. przyjmuje tylko prawdziwe lub fałszywe wartości, użyj Grub_disable_linux_reCovery = true.

Zwiastun i wnioski

Wkrótce będzie druga część tego artykułu, ponieważ mamy dla Ciebie inne gadżety użytkowników Ubuntu. W międzyczasie nie zapomnij wypróbować, eksperymentować i zhakować, i powiedz nam, co wymyśliłeś. Mamy nadzieję, że wyniki będą czymś więcej niż zepsutych rozładowców, ponieważ znamy użytkowników Linux, a zwłaszcza nasi czytelnicy są mądrzy i zawsze chętni do nauki więcej. To cała atrakcyjność Linuksa, prawda??

Powiązane samouczki Linux:

• Rzeczy do zainstalowania na Ubuntu 20.04
• Rzeczy do zrobienia po zainstalowaniu Ubuntu 20.04 Focal Fossa Linux
• Wprowadzenie do automatyzacji, narzędzi i technik Linuksa
• Polecenia Linux: Top 20 najważniejsze polecenia, które musisz…
• Rzeczy do zrobienia po zainstalowaniu Ubuntu 22.04 JAMMY Jellyfish…
• Podstawowe polecenia Linux
• Zainstaluj Arch Linux na stacji roboczej VMware
• Ubuntu 20.04 Przewodnik
• Rzeczy do zainstalowania na Ubuntu 22.04
• Pobierz Linux