Polecenie ogona w Linux z przykładami

Polecenie ogona w Linux to potężne narzędzie używane do wyświetlania końca pliku. Domyślnie wyświetla ostatnie 10 wierszy pliku, ale można to modyfikować, określając inną liczbę linii do wyświetlenia. Polecenie ogona jest często używane do monitorowania plików dziennika, aplikacji debugowania lub przeglądania zawartości pliku w czasie rzeczywistym.

Składnia

Podstawowa składnia do używania polecenia ogona jest następująca:

gdzie opcje to dowolne opcjonalne flagi lub parametry, które modyfikują zachowanie polecenia ogona, a plik to nazwa pliku do wyświetlenia.

Niektóre typowe opcje używane z poleceniem ogonowym obejmują:

• -N: Określa liczbę linii do wyświetlenia. Na przykład, aby wyświetlić ostatnie 20 wierszy pliku, użyjesz następującego polecenia: Tail -n 20 [plik]
• -C: Określa liczbę znaków do wyświetlenia. Na przykład, aby wyświetlić ostatnie 100 znaków pliku, użyjesz następującego polecenia: Tail -c 100 [plik]
• -F: Śledź tryb, który nieustannie wyświetla zawartość pliku podczas ich dodawania. Jest to przydatne do monitorowania plików dziennika w czasie rzeczywistym.
• -Q: Tryb cichy, który tłumi wyjście nazw plików. Jest to przydatne, gdy przetwarzasz wiele plików i chcesz tylko zobaczyć dane wyjściowe, bez nazw plików.

Przykłady polecenia ogona

Oto kilka krok po kroku przykłady korzystania z polecenia ogona:

1. Aby wyświetlić ostatnie 10 wierszy pliku o nazwie.TXT, po prostu wpisz:

   plik ogona.tekst  

2. Aby wyświetlić ostatnie 20 wierszy pliku o nazwie.TXT, użyj następującego polecenia:

   plik ogona -n 20.tekst 

3. Aby wyświetlić ostatnie 100 znaków pliku o nazwie.TXT, użyj następującego polecenia:

   plik ogona -c 100.tekst 

4. Do monitorowania pliku dziennika o nazwie dziennik.TXT W czasie rzeczywistym użyj następującego polecenia:

   Dziennik ogona -f.tekst 

5. Aby wyświetlić ostatnie 10 wierszy wielu plików, o nazwie File1.TXT i File2.TXT, użyj następującego polecenia:

   Plik ogona 1.plik txt2.tekst 

6. Aby wyświetlić ostatnie 20 wierszy wielu plików, o nazwie File1.TXT i File2.TXT, bez nazw plików, użyj następującego polecenia:

   ogon -n 20 -q Plik1.plik txt2.tekst 

Wniosek

Podsumowując, polecenie ogona jest niezbędnym narzędziem dla każdego użytkownika Linuksa. Niezależnie od tego, czy chcesz monitorować pliki dziennika, aplikacje debugowania, czy po prostu wyświetlić zawartość pliku, polecenie ogona zapewnia wygodny i wydajny sposób na to. Korzystając z opcji dostępnych w poleceniu Tail, możesz łatwo dostosować i zautomatyzować proces, dzięki czemu jest jeszcze bardziej cennym narzędziem w Linux Toolkit.