Szybki przewodnik od referencji do polecenia uptime w Linux

Polecenie uptime w Linux to proste narzędzie, które wyświetla czas pracy systemu lub czas, w którym system był uruchomiony od ostatniego ponownego uruchomienia. Polecenie uptime jest powszechnie używane do monitorowania stabilności i dostępności systemu, a także do określenia czasu, w którym użytkownik został zalogowany w systemie.

Po uruchomieniu polecenia uptime wyświetla informacje o czasie aktualizacji systemu, liczba aktualnie zalogowanych użytkowników, średniej obciążenia systemu i bieżącego czasu.

Wyjaśnione wyjście polecenia uptime

Dane wyjściowe polecenia czasu upomu można podzielić na następujące części:

1. Obecny czas: Pierwsze pole wyjścia wyświetla bieżący czas systemu.
2. Czas pracy: Drugie pole wyjściowe wyświetla czas aktualizacji systemu lub czas, w którym system działał od czasu ostatniego ponownego uruchomienia. Czas aktualizacji jest wyświetlany w formacie „Dni Godziny: minuty”.
3. Liczba zalogowanych użytkowników: Trzecie pole linii wyjściowej wyświetla liczbę aktualnie zalogowanych użytkowników.
4. Średnia obciążenia procesora: Czwarte lub ostatnie pole linii wyjściowej wyświetla średnią obciążenia systemu, co jest miarą średniej ilości aktywności procesora i we/wy w określonym czasie. Średnia obciążenia jest wyświetlana jako trzy liczby, reprezentujące średnie obciążenie odpowiednio w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut.

Oto przykład wyjścia polecenia uptime:

czas aktu  

Zobaczysz wyjście poniżej zrzutu ekranu:

W tym przykładzie system działa przez 41 dni i 17 godzin i 03 minut. Obecnie zalogowany jest 1 użytkownik, a średnia obciążenia procesora wynosi 0.43, 0.42 i 0.44 odpowiednio w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut.

Wniosek

Podsumowując, polecenie uptime jest przydatnym narzędziem do monitorowania stabilności i dostępności systemu, a także do określenia czasu, w którym użytkownik został zalogowany do systemu. Rozumiejąc wyniki polecenia uptime, administratorzy mogą szybko i łatwo monitorować zdrowie systemu Linuksa.