Podstawowa instalacja i konfiguracja NFS w Linux

Udostępnianie plików między komputerami i serwerami jest niezbędnym zadaniem sieciowym. Na szczęście NFS Linux (sieciowy system plików) sprawia, że ​​jest to niezwykle łatwe. Przy prawidłowo skonfigurowanym NFS przenoszenie plików między maszynami jest tak proste, jak przenoszenie plików na tym samym komputerze. Ponieważ funkcjonalność NFS jest wbudowana bezpośrednio w jądro Linux, jest zarówno potężna, jak i dostępna na każdej dystrybucji, chociaż konfiguracja różni się nieznacznie między nimi.

Konfigurowanie serwera

Instalowanie pakietów

Linux NFS korzysta z modelu klienta-serwera, więc pierwszym krokiem w konfiguracji NFS jest konfigurowanie serwera. Ponieważ podstawowe funkcje NFS są zakorzenione w jądrze, nie ma wiele wymaganych na drodze pakietów, ale wciąż jest kilka niezależnie od rozkładu, a także pewnej konfiguracji.
Prawie wszystkie główne dystrybucje mają włączone NFS, więc chyba, że ​​nie masz niestandardowego. Następnym krokiem w skonfigurowaniu serwera jest instalacja pakietów.
Na Ubuntu/Debian:

$ sudo apt-get instal instaluj nfs-noworodki

Na Fedorze

$ sudo yum instaluj NFS-UTILS System-config-nfs

Konfigurowanie eksportu

Po zakończeniu instalacji pakietów nadszedł czas, aby skonfigurować plik eksportu. Plik eksportu określa, które katalogi serwera… wyeksportuj do sieci. Struktura pliku jest dość prosta. Po lewej stronie znajdują się katalogi, które powinny być udostępniane, a po prawej stronie są adresy IP i podsieci maszyn, z którymi powinny być udostępniane wraz z dowolnymi konkretnymi opcjami. Wygląda coś takiego:

/Eksport 192.168.1.0/255.255.255.0 (RW, Sync, NO_Subtree_Check)/Home/User/Shared 192.168.1.122/255.255.255.0 (RW, Sync, no_subtree_check)

W pierwszym przykładzie katalog /eksport jest udostępniany wszystkim komputerom na tej konkretnej podsieci. Określając adres 192.168.1.0 „0” działa jak wielka karta dla dowolnego adresu IP na podsieci. Drugi przykład jest podobny, ale określa, że ​​tylko ten adres może uzyskać dostęp do współdzielonego katalogu. Dostępnych jest tylko kilka opcji dla akcji NFS.

• ro: Określa, że ​​katalog może być zamontowany tylko jako odczyt
• RW: dotacja zarówno czytania, jak i pisania uprawnień w katalogu
• no_root_squash: to wyjątkowo niebezpieczna opcja, która umożliwia zdalnym „root” użytkowników na ten sam uprawnienia, co użytkownik „root” komputera hosta
• SEBREE_CHECK: Określa, że ​​w przypadku katalogu jest eksportowane zamiast całego systemu plików host powinien zweryfikować lokalizację plików i katalogów w systemie plików hosta
• no_subtree_check: Określa, że ​​host nie powinien sprawdzać lokalizacji dostępu do systemu plików hosta
• synchronizacja: To tylko zapewnia, że ​​host utrzymuje wszelkie zmiany przesyłane do współdzielonego katalogu w synchronizacji
• Async: ignoruje kontrole synchronizacji na korzyść zwiększonej prędkości

Działający z systemem

Gdy plik eksportu będzie gotowy do pracy, serwer można uruchomić i stworzyć, aby zacząć od uruchamiania z systemem. Oczywiście, jeśli zdarzyło ci się uruchomić dystrybucję bez systemu, będzie to również działać z innymi systemami init. Istnieją dwie części do uruchamiania serwera NFS, RPCBind i NFS-Server. Rozpocznij je od:

$ sudo systemctl start rpcbind $ sudo systemctl start nfs-server

W Debian i Ubuntu serwer rozpocznie się automatycznie, więc może być konieczne uruchomienie:

$ sudo systemctl restart rpcbind $ sudo systemctl restart nfs-server

Następnie serwer będzie uruchomiony. Jeszcze raz, ponieważ Debian i Ubuntu Usługi domyślnie nie są potrzebne, aby NFS działał automatycznie podczas rozruchu. Aby NFS zaczął od rozruchu z Fedora Run:

$ sudo systemctl włącz rpcbind

$ sudo systemCtl włącza NFS-SERVER

Dodatkowe zabezpieczenia można wdrożyć za pomocą hosts pliku PortMap, ale to nieco poza zakresem tego artykułu podstawowego. Powyższa konfiguracja stanowi doskonały punkt wyjścia i będzie działać dobrze dla sieci domowych.

Łączenie klienta

Konfigurowanie klienta w celu połączenia się z akcją NFS wymaga znacznie mniejszego wysiłku. Ponownie, zarówno dla Debian Distros, jak i

Debian/Ubuntu:

$ sudo apt-get instaluj nfs-common rpcbind

Fedora:

$ sudo yum instaluj NFS-UTILS

Gdy to się skończy, lub w przypadku ponownego uruchomienia Debiana/Ubuntu, rpcbind.

$ sudo systemctl (re) uruchom rpcbind

Oczywiście, podobnie jak w przypadku serwera, prawdopodobnie dobrym pomysłem jest włączenie RPCBind uruchamianie w uruchomieniu. Jest to jeszcze bardziej problem z klientem, który będzie musiał, będzie mógł zamontować usuwanie objętości podczas rozruchu. W rzeczywistości montaż objętości NFS jest prawie taki sam jak montaż lokalnej. Przez raz zamocowanie składnia jest taka sama. Aby zamontować katalog NFS /eksport Znajdź na serwerze pod adresem 192.158.1.15 do lokalnego katalogu /Media/NFS-Volume typ:

# Mount 192.168.1.15:/Export/Media/NFS-Volume

Objętości NFS można zamontować na bagażniku lub wyznaczyć punkt montażu za pomocą /etc/fstab. Aby automatycznie zamontować ten sam głośność co powyżej, dodaj następujący wiersz do /etc/fstab.

192.168.1.15:/Export/Media/NFS-Volume NFS Domyślne, użytkownika, Exec 0 0

Określone opcje umożliwią dostęp użytkownika do katalogu i umożliwią wykonanie w katalogu. Jeśli nie chcesz, aby dysk był zamontowany w rozruchu, ale nadal jest dostępny w /etc/fstab Dodaj Noauto opcja.

W celu skonfigurowania podstawowej konfiguracji NFS może być bardzo przydatnym narzędziem do udostępniania danych między komputerami Linux w sieci.

Powiązane samouczki Linux:

• Rzeczy do zainstalowania na Ubuntu 20.04
• Rzeczy do zrobienia po zainstalowaniu Ubuntu 20.04 Focal Fossa Linux
• Wprowadzenie do automatyzacji, narzędzi i technik Linuksa
• Pobierz Linux
• Najlepszy Linux Distro dla programistów
• Mint 20: Lepsze niż Ubuntu i Microsoft Windows?
• Linux Pliki konfiguracyjne: Top 30 Najważniejsze
• Rzeczy do zrobienia po zainstalowaniu Ubuntu 22.04 JAMMY Jellyfish…
• Rzeczy do zainstalowania na Ubuntu 22.04
• Ubuntu 20.04 sztuczki i rzeczy, których możesz nie wiedzieć